Obraz-bez-sukienek 500px
Maryjo prowadź, bo Ty znasz drogę

SAKRAMENT POKUTY I POJEDNANIA

1. Modlitwa rozpoczynająca rodzinne spotkanie ewangelizacyjne (Zgromadzeni na wspólnej modlitwie odmawiają)

Modlitwa św. Bernarda

Pomnij, o Najświętsza Panno Maryjo,
że nigdy nie słyszano, abyś opuściła tego,
kto się do Ciebie ucieka, Twej pomocy wzywa,
Ciebie o przyczynę prosi.

Tą ufnością ożywiony, do Ciebie,
o Panno nad pannami i Matko,
biegnę, do Ciebie przychodzę,
przed Tobą jako grzesznik
płaczący staję.

O Matko Słowa,
racz nie gardzić słowami moimi,
ale usłysz je łaskawie i wysłuchaj. Amen.

2. Ewangelia według św. Mateusza (Mt 2, 1-12) (Odczytuje Ojciec lub Matka rodziny)

Z Ewangelii według św. Mateusza

Gdy Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: „Gdzie jest nowo narodzony król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon". Skoro usłyszał to król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima.

Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz. Ci mu odpowiedzieli: „W Betlejem judzkim, bo tak napisał prorok: A ty, Betlejem, ziemio Judy, nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy, albowiem z ciebie wyjdzie władca, który będzie pasterzem ludu mego, Izraela".

Wtedy Herod przywołał potajemnie Mędrców i wypytał ich dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. A kierując ich do Betlejem, rzekł: „Udajcie się tam i wypytujcie starannie o Dziecię, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja mógł pójść i oddać Mu pokłon". Oni zaś wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę.

A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę. A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się do ojczyzny.

3. Wyznanie wiary: (Cała rodzina odmawia: Wierzę w jednego Boga...)

Wierzę w jednego Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego.

Zrodzony a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało. On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba i za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem. Ukrzyżowany również za nas, pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. Zmartwychwstał trzeciego dnia jak oznajmia Pismo.

Wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych; a Królestwu Jego nie będzie końca. Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi, który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; który mówił przez proroków. Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. Wyznaję jeden Chrzest na od¬puszczenie grzechów. Oczekuję wskrzeszenia umarłych. I życia wiecznego w przyszłym świecie. Amen.

4. Rozważanie tajemnicy radosnej

III tajemnica radosna: Narodzenie Pana Jezusa

W Betlejem, Maryja, Matka Jezusa, ukazuje światu Zbawiciela. W Jej ręce Bóg złożył Zbawienie wszystkich ludzi – Zbawiciela świata. Dlatego mamy szukać Jezusa zwracając się do Maryi. Tak jak Ona, mamy całe życie być z Nim złączeni. Nie możemy żyć tak, jakby Jezusa nie było. On wszedł na zawsze w dzieje człowieka i świata. Maryjo, daj nam Jezusa i otwórz nasze serca na Jego łaskę.

(Ojcze nasz..., 10 razy Zdrowaś Maryjo..., Chwała Ojcu...)

5. Pieśń: „Dzisiaj w Betlejem..."

Dzisiaj w Betlejem, dzisiaj w Betlejem
wesoła nowina,
że Panna czysta, że Panna czysta
porodziła Syna.

Chrystus się rodzi,
nas oswobodzi,
Anieli grają,
króle witają,
pasterze śpiewają,
bydlęta klękają,
cuda, cuda ogłaszają.

Maryja Panna, Maryja Panna
Dzieciątko piastuje,
i Józef Święty, i Józef Święty
Ono pielęgnuje.

6. Wprowadzenie w katechezę o sakramencie pokuty i pojednania (Prowadzi Ojciec lub Matka)

Często słyszymy z ust kapłanów w czasie misji parafialnych, rekolekcji czy homilii niedzielnych wezwanie do nawrócenia i pokuty. Sakrament pokuty i pojednania jest darem zmartwychwstałego Jezusa, który ukazał się apostołom zgromadzonym w Wieczerniku w dniu Paschy i skierował do nich słowa: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane" (J 20, 22-23).

Chrystus ustanowił sakrament pokuty dla wszystkich grzeszników w Kościele, a przede wszystkim dla tych, którzy po chrzcie popełnili grzech śmiertelny i w ten sposób utracili łaskę chrztu oraz zadali ranę wspólnocie Kościoła. Sakrament pokuty daje im nową możliwość nawrócenia się i odzyskania łaski uświęcającej.

Niektórzy chrześcijanie nie chcą chodzić do spowiedzi i to z różnych powodów. Najczęściej dlatego, że wstydzą się, przeżywają stres, nie rozumieją znaczenia tego sakramentu, nie dostrzegają w nim Miłosierdzia Bożego. W spowiedzi Bóg pełen miłości odnajduje każdego z nas i przygarnia.

Nawrócenie jest decyzją całkowitego zwrócenia się ku Bogu i obrania nowej drogi życiowej. Człowiek współpracując z łaską Bożą doświadcza wewnętrznej przemiany, a kiedy odwraca się od zła doznaje Bożego miłosierdzia i przebaczenia. Z wewnętrznego nawrócenia mają wypływać zewnętrzne czyny pokutne. Praca nad sobą polega na tym, aby człowiek prześledził wszystkie dziedziny swojego życia i umiał je uporządkować w odniesieniu do najważniejszego celu jakim jest Bóg. Ale sam nie jest w stanie tego uczynić, potrzebna jest mu pomoc Boża.

O tym, że chrześcijanin wciąż musi walczyć ze złem, świadczą między innymi słowa św. Jana Apostoła, który pisze: „Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy" (1 J 1,8). Potwierdzają to także słowa samego Zbawiciela, który polecił swym wyznawcom modlić się o odpuszczenie win (por. Łk 11,4).

7. Pismo Święte o przebaczającej Miłości Boga (Łk 15,11-32).

Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: „Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada". Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie.

A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał.

Wtedy zastanowił się i rzekł: „Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mnie choćby jednym z najemników".

Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem".

Lecz ojciec rzekł do swoich sług: „Przynieście szybko najlepszą suknię i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi. Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się; ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się". I zaczęli się bawić.

Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to znaczy. Ten mu rzekł: „Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego". Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu.

Lecz on odpowiedział ojcu: „Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę". Lecz on mu odpowiedział: „Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się".

8. Rozważanie tajemnicy światła

III tajemnica światła: Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia

Jezus zaprasza grzeszników do nawrócenia. Bez nawrócenia nie można wejść do Królestwa Bożego. Mówi o tym w wielu przypowieściach. Jezus okazuje bezgraniczne miłosierdzie Ojca względem grzeszników. Módlmy się o nawrócenie grzeszników.

(Ojcze nasz..., 10 razy Zdrowaś Maryjo..., Chwała Ojcu...)

9. Katecheza przeprowadzona przez Ojca Rodziny (jeśli to możliwe) (Ojciec lub Matka prowadzi rozmowę o sakramencie pokuty i pojednania)

Każdy z nas dobrze pamięta z dziecięcych lat, jak wielki pokój i radość spływały do serca, gdy po jakiejś psocie czy nieposłuszeństwie mama dała się przeprosić i przytuliła nas mocno do siebie. Może bliższe czasowo niektórym z nas jest poczucie satysfakcji, gdy po przezwyciężeniu własnego uporu przeprosiliśmy kolegę czy koleżankę za naszą nielojalność i wróciła między nami dawna serdeczność.

Przystępując do sakramentu pokuty i pojednania, chrześcijanin, świadomy swoich grzechów, pragnie otrzymać ich odpuszczenie i powrócić do uzyskanej na chrzcie świętym jedności i przyjaźni z Bogiem. Celem i skutkiem tego sakramentu jest więc przede wszystkim pojednanie z Bogiem.

Sakrament pojednania został ustanowiony przez Jezusa zmartwychwstałego, „gdy wieczorem w dniu Paschy ukazał się swoim Apostołom i rzekł do nich: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane» (J 20,19)" (KomKKK 298).

W sakramencie pojednania spowiadamy się Bogu, ale przed kapłanem, który jest znakiem danym nam przez Chrystusa. Sakrament pokuty i pojednania jest przede wszystkim osobowym spotkaniem przebaczającego Chrystusa z proszącym o przebaczenie grzesznikiem. Pokuta i pojednanie to sakrament, który nas leczy, uzdrawia i odradza. Spowiednik nie jest panem, lecz sługą Bożego przebaczenia. Kapłan jest znakiem i narzędziem miłosiernej miłości Boga względem grzesznika. Pełniąc tę posługę, każdy kapłan zobowiązany jest do zachowania absolutnej tajemnicy grzechów wyznawanych podczas spowiedzi.

Zanim jednak wyznamy kapłanowi nasze grzechy, powinniśmy pamiętać o pewnych warunkach, które musimy spełnić. Pierwszym krokiem jest zrobienie rachunku sumienia. Grzech to taka rzeczywistość, którą człowiek najpierw krzywdzi siebie lub drugiego człowieka oraz rani samego Boga.

Kolejnym krokiem jest szczery żal za popełnione zło. Niektórzy ludzie, którzy idą do spowiedzi, wcale nie czują się winni, nie żałują za popełnione zło, choć wiedzą, że wymaga się od nich, aby tak się czuli. Dlatego musimy prosić Ducha św. o łaskę głębokiego i szczerego żalu. Następny – to już spowiedź u kratek konfesjonału, która musi być szczera, tzn. nic nie możemy ukrywać.

Ostatnim etapem jest zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu, które polega na dokładnym odprawieniu pokuty zadanej nam przez kapłana. Zadośćuczynienie to także: wyrównanie krzywd materialnych czy moralnych wyrządzonych innym, odwołanie oszczerstwa, przeproszenie tych, których obraziliśmy czy skrzywdziliśmy.

Pokonując te wszystkie trudności, otrzymujemy nagrodę: odpuszczenie grzechów – pojednanie z Bogiem i Kościołem, odzyskujemy stan łaski, otrzymujemy łaskę pokoju i pogody ducha – sumienia itd. Dlatego warto pokonywać strach i wstyd związany z klękaniem u kratek konfesjonału.

Członkowie rodziny zastanawiają się:

  • Jak wyglądała moja pierwsza spowiedź?
  • Czy pamiętam kto udzielał mi po raz pierwszy tego sakramentu, czy pamiętam o nim w modlitwie?
  • Jakie jest moje podejście do sakramentu pokuty, czy jest to moje osobiste spotkanie z Chrystusem przebaczającym, czy też tylko pewien rytuał?
  • Jak często przystępuję do spowiedzi?
  • Czy modlę się za swoich spowiedników?
  • W jaki sposób staram się żyć w łasce uświęcającej?
  • Po co przystępuję do sakramentu pokuty i pojednania?

Dziecko odczytuje modlitwę św. Jana Pawła II:

„Pomóż nam, Boże, odkryć ponownie i na nowo przeżyć sakrament pokuty w jego najgłębszym sensie. Pomóż przyjąć wezwanie do prawdziwego nawrócenia i podjąć je w łączności z Chrystusem Odkupicielem człowieka. Niech nasze nawrócenie będzie pełne, niech obejmie aspekt «negatywny», czyli wyzwolenie z grzechu, jak i aspekt «pozytywny», to znaczy wybór dobra ukazanego i pogłębionego przez Ewangelię. Niech nasze nawrócenie wyda owoce: niech zaowocuje w nas chrześcijańską miłością".

Zapamiętajmy: Nowe życie w łasce, otrzymane na chrzcie, nie usuwa słabości natury ludzkiej ani jej skłonności do grzechu (to jest pożądliwości). W celu nawrócenia ochrzczonych, którzy oddalili się od Boga przez grzech, Chrystus ustanowił sakrament pojednania, nazywany inaczej sakramentem pokuty, przebaczenia, spowiedzi lub nawrócenia (por. KomKKK 296-297).

10. Pieśń: „Matko Najświętsza..."

Matko Najświętsza! do Serca Twego,
Mieczem boleści wskroś przeszytego,
Wołamy wszyscy z jękiem, ze łzami:
Ucieczko grzesznych, módl się za nami!

Gdzie my, o Matko, ach, gdzie pójdziemy?
I gdzie ratunku szukać będziemy?
Twojego ludu nie gardź prośbami:
Ucieczko grzesznych, módl się za nami!

Imię, Twe Maryjo, litością słynie,
Tyś nam pociechą w każdej godzinie.
Gdyśmy ściśnięci bólu cierniami:
Ucieczko grzesznych, módl się za nami!

11. Litania Loretańska do Matki Bożej

Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson!
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas!

Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami!
Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami!
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami!
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami!

Święta Maryjo, módl się za nami!
Święta Boża Rodzicielko, módl się za nami!
Święta Panno nad pannami, módl się za nami!

Matko Chrystusowa, módl się za nami!
Matko Kościoła, módl się za nami!
Matko łaski Bożej, módl się za nami!
Matko nieskalana, módl się za nami!
Matko najczystsza, módl się za nami!
Matko dziewicza, módl się za nami!
Matko nienaruszona, módl się za nami!
Matko najmilsza, módl się za nami!
Matko przedziwna, módl się za nami!
Matko dobrej rady, módl się za nami!
Matko Stworzyciela, módl się za nami!
Matko Zbawiciela, módl się za nami!

Panno roztropna, módl się za nami!
Panno czcigodna, módl się za nami!
Panno wsławiona, módl się za nami!
Panno można, módl się za nami!
Panno łaskawa, módl się za nami!
Panno wierna, módl się za nami!

Zwierciadło sprawiedliwości, módl się za nami!
Stolico mądrości, módl się za nami!
Przyczyno naszej radości, módl się za nami!
Przybytku Ducha Świętego, módl się za nami!
Przybytku chwalebny, módl się za nami!
Przybytku sławny pobożności, módl się za nami!
Różo duchowna, módl się za nami!
Wieżo Dawidowa, módl się za nami!
Wieżo z kości słoniowej, módl się za nami!
Domie złoty, módl się za nami!
Arko przymierza, módl się za nami!
Bramo niebieska, módl się za nami!
Gwiazdo zaranna, módl się za nami!
Uzdrowienie chorych, módl się za nami!
Ucieczko grzesznych, módl się za nami!
Pocieszycielko strapionych, módl się za nami!
Wspomożenie wiernych, módl się za nami!

Królowo Aniołów, módl się za nami!
Królowo Patriarchów, módl się za nami!
Królowo Proroków, módl się za nami!
Królowo Apostołów, módl się za nami!
Królowo Męczenników, módl się za nami!
Królowo Wyznawców, módl się za nami!
Królowo Dziewic, módl się za nami!
Królowo wszystkich Świętych, módl się za nami!
Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta, módl się za nami!
Królowo wniebowzięta, módl się za nami!
Królowo różańca świętego, módl się za nami!
Królowo rodziny, módl się za nami!
Królowo pokoju, módl się za nami!
Królowo Polski, módl się za nami!

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

K: Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko.
W: Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się:  Panie, nasz Boże, daj nam, sługom swoim, cieszyć się trwałym zdrowiem duszy i ciała, i za wstawiennictwem Najświętszej Maryi, zawsze Dziewicy, uwolnij nas od doczesnych utrapień i obdarz wieczną radością. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Amen.

Antyfona: Pod Twoją obronę uciekamy się, Święta Boża Rodzicielko, naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać, Panno chwalebna i błogosławiona. O Pani nasza, Orędowniczko nasza, Pośredniczko nasza, Pocieszycielko nasza. Z Synem swoim nas pojednaj, Synowi swojemu nas polecaj, swojemu Synowi nas oddawaj.

12. Zawierzenie Rodziny Matce Bożej

Niepokalana Matko Jezusa i Matko moja – Maryjo, Królowo Polski! Biorąc za wzór Świętego Jana Pawła II mówię dziś: cały(a) jestem Twój(a). Twojemu Niepokalanemu Sercu zawierzam całego(ą) siebie, wszystko czym jestem; mój umysł, serce, wolę, ciało, zmysły, emocje, pamięć, zranienia, słabości, moją przeszłość od chwili poczęcia, teraźniejszość i przyszłość, wraz ze śmiercią cielesną – każdy mój krok, czyn, słowo i myśl. Tobie oddaję wszystkie moje prace, modlitwy i cierpienia.

Ty, najlepsza Matko chroń mnie i moich bliskich od Złego. Upraszaj nam łaski potrzebne do przemiany i uzdrowienia. Prowadź po drogach życia i posługuj się nami do budowania Królestwa Twojego Syna Jezusa Chrystusa – jedynego Zbawiciela świata, od którego pochodzi wszelkie dobro, prawda i Zycie. Amen

13. Apel Jasnogórski – w łączności z Jasną Górą (za pośrednictwem Radia Maryja 105,1 FM lub TV Trwam).

Wizyt:

DziśDziś164
TydzieńTydzień964
OgółemOgółem872662