VI. WIERZĘ W KOŚCIÓŁ, KTÓRY JEST POWSZECHNY

1. Ujęcie biblijne

Co oznacza, że Kościół jest powszechny?
Pełną i jasną definicję powszechności Kościoła dał nam św. Cyryl Jerozolimski stwierdzając: „Kościół bez wątpienia jest określany jako powszechny, czyli uniwersalny, ze względu na to, że jest rozpowszechniony wszędzie, od jednego krańca ziemi po drugi; nie cofa się przed nauczaniem wszelkich prawd, które winny dotrzeć do świadomości ludzi, zarówno co do spraw niebieskich, jak i ziemskich”. 

Co oznacza dla każdego z nas przynależność do Kościoła, który jest powszechny?
Oznacza, że trzeba wziąć sobie do serca zbawienie całej ludzkości, nie być obojętnym na losy naszych braci, nie odcinać się od nich, ale być solidarnym z nimi. U św. Pawła czytamy: Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa. Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie (Gal 3,27-28).

Co jest wyraźnym znakiem powszechności Kościoła?
Wyraźnym znakiem powszechności Kościoła jest to, że mówi on wszystkim językami. Jest to skutek zesłania Duch Świętego, który sprawił, że apostołowie i cały Kościół byli zdolni przekazywać wszystkim, aż po krańce ziemi, prawdę o zbawieniu i o miłości Bożej. 

W Kim powszechność Kościoła ma swoje źródło?
Powszechność Kościoła ma swoje źródło w powszechności Chrystusa. On przyszedł zbawić wszystkich ludzi, a nie tylko swój naród czy swoich wyznawców. Prawda, którą objawił, dotyczy całej rzeczywistości; Bóg, którego głosił, nie jest Bogiem jednego narodu, ale Bogiem po prostu. Śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa zmieniły definitywnie los każdego człowieka, przyniosły nadzieję dla wszystkich.

2. Z nauczania Kościoła

Czy rzeczywiście w Kościele jest miejsce dla wszystkich?
Powszechność Kościoła jest dziełem Boga. Kościół jest katolicki, czyli powszechny, w tym znaczeniu, że jest w nim miejsce dla każdego człowieka, niezależnie od jego narodowości, kultury i języka. W Kościele jest miejsce dla dziecka jeszcze nie narodzonego i dla ludzi starszych, dla wielkich grzeszników i dla świętych. W tym ujęciu nie ma człowieka, którego by miłość Chrystusa nie objęła. Ona też decyduje o powszechności Chrystusowego Kościoła. Jak czytamy w Dzienniczku św. s. Faustyny: „Zdrój miłosierdzia mojego został otwarty na oścież włócznią na krzyżu dla wszystkich dusz – nikogo nie wyłączyłem” (Dz. 1182).

Dlaczego tak ważna jest powszechność Kościoła?
Sobór Watykański II mówi, że Kościół jest „powszechnym sakramentem zbawienia”. Jezus powiedział do apostołów: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,18-20). Kościół nie ma do przekazania jakiegoś poglądu, teorii teologicznych czy etycznych, ale ma do przekazania Chrystusa, Jego słowa, Jego obecność, Jego miłość, która ma moc przemiany świata.

W czym wyraża się powszechność Kościoła?
Powszechność Kościoła wyraża się również w osobie papieża i biskupów. O powszechności Kościoła może też świadczyć jedna Ewangelia, która wszędzie jest ta sama. Każdy mój dobry czyn, każda modlitwa, znoszone cierpienie itp. mają wymiar powszechny. Jest udziałem w świętych obcowaniu. Jak zauważa papież Franciszek: „to w Kościele Chrystus daje prawdziwe wyznanie wiary, pełnię życia sakramentalnego, autentyczność posługi święceń”. Kościół to „dom zgody”, gdzie jedność i różnorodność potrafią się połączyć razem, aby stać się bogactwem. Tym zaś, który tę różnorodność łączy, jest Duch Święty.

3. Dialog rodzinny wokół tematu

W poprowadzeniu dyskusji rodzinnej mogą pomóc pytania:

  • Jak rozumiem prawdę, że do zbawienia powołani są wszyscy ludzie?
  • Co to znaczy, że Kościół jest powszechny?
  • Czy można uznawać się za chrześcijanina bez praktykowania swojej wiary?
  • W jaki sposób Ojciec Święty jest dla mnie znakiem powszechności Kościoła?

4. Świadek wiary

Św. s. Faustyna Kowalska ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia znana jest w świecie jako apostołka i sekretarka Bożego Miłosierdzia. Teologowie zaliczają siostrę Faustynę do grona najwybitniejszych mistyków, który do bogactwa duchowego Kościoła wnosi nową szkołę duchowości, opartą na poznawaniu tajemnicy miłosierdzia Bożego i jej kontemplacji w codzienności,
postawie całkowitego zaufania Bogu (czyli pełnienia Jego woli) i czynnej miłości bliźniego. Dzięki św. s. Faustynie możemy czcić obraz Jezusa Miłosiernego i modlić się Koronką do Bożego Miłosierdzia.

Modlitwa s. Faustyny 
Pragnę się cała przemienić w miłosierdzie Twoje i być
żywym odbiciem Ciebie, o Panie; niech ten największy
przymiot Boga, to jest niezgłębione miłosierdzie Jego,
przejdzie przez serce i duszę moją do bliźnich.

Dopomóż mi do tego, o Panie, aby oczy moje były miłosierne,
bym nigdy nie podejrzewała i nie sądziła według zewnętrznych
pozorów, ale upatrywała to, co piękne w duszach bliźnich, 
i przychodziła im z pomocą. Dopomóż mi, aby słuch mój
był miłosierny, bym skłaniała się do potrzeb bliźnich, 
by uszy moje nie były obojętne na bóle i jęki bliźnich. 

Dopomóż mi Panie, aby język mój był miłosierny,
bym nigdy nie mówiła ujemnie o bliźnich, ale dla każdego
miała słowo pociechy i przebaczenia. 

Dopomóż mi Panie, aby ręce moje były miłosierne i pełne
dobrych uczynków, bym tylko umiała czynić dobrze
bliźniemu, na siebie przyjmować cięższe, mozolniejsze

5. Warto...

odmówić Koronkę do Bożego Miłosierdzia, szczególnie polecając dusze oziębłe.