Maryjo prowadź, bo Ty znasz drogę

SAKRAMENT ŚWIĘCEŃ

1. Modlitwa rozpoczynająca rodzinne spotkanie ewangelizacyjne (Zgromadzeni na wspólnej modlitwie odmawiają)

Święty Michale Archaniele! Broń nas w walce, a przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha bądź naszą obroną. Oby go Bóg pogromić raczył, pokornie o to prosimy, a Ty, Książę niebieskich zastępów, Szatana i inne duchy złe, które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą, mocą Bożą strąć do piekła. Amen

2. Ewangelia według św. Łukasza (Łk 2, 41-52) (Odczytuje Ojciec lub Matka rodziny)

Z Ewangelii według św. Łukasza

Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał On lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych.

Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: „Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie".

Lecz On im odpowiedział: „Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?" Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi i wrócili do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.

3. Wyznanie wiary (Cała rodzina odmawia: Wierzę w jednego Boga...)

Wierzę w jednego Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego.

Zrodzony a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało. On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba i za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem. Ukrzyżowany również za nas, pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. Zmartwychwstał trzeciego dnia jak oznajmia Pismo.

Wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych; a Królestwu Jego nie będzie końca. Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi, który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; który mówił przez proroków. Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. Wyznaję jeden Chrzest na od¬puszczenie grzechów. Oczekuję wskrzeszenia umarłych. I życia wiecznego w przyszłym świecie. Amen.

4. Rozważanie tajemnicy radosnej

V tajemnica radosna: Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni

Mając dwanaście lat, Jezus idzie do świątyni i tu pozostaje między uczonymi. Maryja z Józefem przez trzy dni Go szukają i wreszcie Go odnajdują. Maryjo, niech ten Twój trud poszukiwania Jezusa pomoże mi zrozumieć, że kto wytrwale szuka Boga, ten Go znajduje.
(Ojcze nasz..., 10 razy Zdrowaś Maryjo..., Chwała Ojcu...)

5. Pieśń: „Pozdrawiam Ciebie Matko"

Pozdrawiam Ciebie, Matko, Mistrzyni moich dróg.
Pozdrawiam Ciebie, Pani, Nadziejo moich próśb.
Pozdrawiam Cię, Królowo,
W Swe dłonie weź mój los.
I wspieraj, byśmy zawsze nieśli miłości ton.
Ave Maryja, woła cały świat,
Ave Maryja, Matko Boga i nas.(2x)

Niech w sercach naszych zabrzmi, dla
Ciebie ,,Ave pieśń.
Niech maj dla nas zawsze, w nim wzrasta Twoja cześć
Niech nigdy nie ustanie pozdrowień ,,Ave moc.
Ty naszym hymnem stań się,
Pragnieniem naszym bądź.

6. Wprowadzenie w temat katechezy o sakramencie święceń (Prowadzi Ojciec lub Matka)

Wielu z nas wspomina jakiegoś kapłana, który w szczególny sposób zapisał się w sercu. Może pomógł nam w ciężkich chwilach: spowiedzią św., kazaniami, modlitwą czy wsparciem materialnym. Często kapłan jest dla nas niejako drogowskazem na drogach życia. Tych kapłanów łączy jedno: pięknie przyjęli moc sakramentu święceń, czego skutkiem była ich miłość do Boga, Kościoła i każdego człowieka.

Ich postawa wypływała bezpośrednio z niezatartego charakteru święceń i łaski Ducha Świętego, które urzeczywistniały się w świadectwie ich kapłańskiego życia.

Sakrament święceń bierze swój początek z Ostatniej Wieczerzy, jaką spożył Jezus Chrystus ze swoimi Apostołami w Wieczerniku w Wielki Czwartek. Udziela specjalnej łaski Ducha Świętego, która czyni wyświęconego narzędziem Chrystusa i uzdalnia go, aby był pośrednikiem między Bogiem a ludźmi, głosił Słowo Boże, sprawował sakramenty święte, zanosił do Boga modlitwy, ale również reprezentował Go na ziemi wobec Jego ludu. Sakrament święceń składa się z trzech stopni: diakonatu, prezbiteratu i biskupstwa.

Święcenia biskupie, nazywane też konsekracją lub sakrą, są trzecim i najwyższym stopniem sakramentu święceń. W myśl nauki Soboru Watykańskiego II, udzielana jest w nich „pełnia sakramentu święceń, które zarówno w tradycji liturgicznej, jak i w wypowiedziach świętych Ojców są nazywane najwyższym kapłaństwem lub pełnią świętego posługiwania" (KK 21). W praktyce oznacza to, że biskup może sprawować wszystkie sakramenty, którymi dysponuje Kościół.

Podczas święceń prezbiteratu, biskup przyzywa mocy Ducha Świętego, aby spoczęła na kandydacie do święceń. Wyciska ona na tym człowieku nieusuwalną pieczęć, która pozostaje z nim na zawsze. Jako współpracownik swojego biskupa, prezbiter będzie głosić słowo Boże, sprawować sakramenty, a przede wszystkim celebrować świętą Eucharystię.

Diakonat – najniższy ze stopni kapłaństwa urzędowego. Swoją nazwę zaczerpnął z greckiego słowa „diakonos", co oznacza „sługę". Diakoni są przeznaczeni do pomocy biskupom i kapłanom w ich posłudze. Tradycja wybierania mężczyzn do służby, czyli diakonii, sięga początków Kościoła. Diakonami mogą pozostać nie tylko kandydaci do kapłaństwa, ale i dojrzali, żonaci mężczyźni. Muszą się jednak odznaczać nienaganną opinią i pobożnością.

Diakon jest osobą duchowną, czyli przyjmującą świecenia. Do jego zadań należy m.in. udzielanie Komunii św., błogosławienie małżeństw, prowadzenie pogrzebów, oraz głoszenie Ewangelii.

7. Pismo Święte o sakramencie święceń

W Liście św. Pawła do Hebrajczyków (Hbr 5, 1-10) czytamy: Każdy bowiem arcykapłan spomiędzy ludzi brany, dla ludzi jest ustanawiany w sprawach odnoszących się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy. Może on współczuć tym, którzy nie wiedzą i błądzą, ponieważ sam podlega słabości. I ze względu na nią powinien tak za lud, jak i za samego siebie składać ofiary za grzechy.

A nikt sam sobie nie bierze tej godności, lecz tylko ten, kto jest powołany przez Boga jak Aaron. Podobnie i Chrystus nie sam siebie okrył sławą przez to, iż stał się arcykapłanem, ale uczynił to Ten, który powiedział do Niego: Ty jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem, jak i w innym miejscu: Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka.

Z głośnym wołaniem i płaczem za swych dni doczesnych zanosił On gorące prośby i błagania do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki swej uległości. I chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają, nazwany przez Boga arcykapłanem na wzór Melchizedeka.

8. Rozważanie tajemnicy bolesnej

V tajemnica bolesna: Śmierć Pana Jezusa na Krzyżu

W mękach kona Pan. W ten sposób Baranek Boży gładzi grzechy świata. Niepojęta jest miłość Boga ku nam. W tej miłości przebaczającej musimy uczestniczyć jeżeli chcemy dostąpić odkupienia. Maryjo, pocieszycielko strapionych, otaczaj nas swoja opieką, abyśmy modlitwą i dobrym słowem potrafili umacniać smutnych, samotnych i cierpiących.
(Ojcze nasz..., 10 razy Zdrowaś Maryjo..., Chwała Ojcu...)

9. Katecheza (Ojciec lub Matka prowadzi rozmowę o sakramencie święceń)

O tym, jak trudno jest być księdzem, pisał ks. Jan Twardowski: „Jak ksiądz ma połataną sutannę, mówią: — Jaki nieporządny!/ Jak ma piękną i nową, zastanawiają się, za co on ją kupił?/ Jak ksiądz jest przystojny, mówią: — Zmarnuje się chłopaczysko!/ Jak jest brzydki: — Co?! To już takie łamagi święcą na księży?/ Jak mówi długie kazania, mówią: Zamęczy nas! /Jak mówi krótkie: — Nieprzygotowany! Jak jest młody, mówią: — Za młody! Nie ma/ doświadczenia! Grzech machnie ogonem i przewróci się. /Jak jest stary: — No tak, święty, bo stary.

Grzechy same od niego pouciekały. /Trudno być księdzem, dlatego ksiądz odwraca się czasem do ludzi plecami, żeby nie widzieli,/ jak płacze, kiedy podnosi ukrytego Pana Jezusa w swoich rękach".

Chrystus powiedział: „Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem...". W jednym z wywiadów benedyktyn o. Leon Knabit w syntetyczny sposób nakreślił warunki, jakie muszą być spełnione, by mężczyzna mógł zostać księdzem. To trzy elementy: głos Boży, odpowiedź na jego wezwanie oraz „pieczęć Kościoła".

Powołanie do służby w Kościele zlecają biskupi przez modlitwę i włożenie rąk na głowy kandydatów. Tym samym udzielają im święceń kapłańskich. O motywację wyboru kapłaństwa jako „planu na życie" trzeba by pytać każdego z nich. Pochodzą z wielkich metropolii i małych prowincji, różnych środowisk i rodzin, stąd prawdą jest, że w każdym księdzu odbija się i przegląda cały Kościół.

Kardynał Stefan Wyszyński, rozważając swoją kapłańską posługę, napisał m.in. „Tak kocham służbę przy ołtarzu (...) Ołtarz to dom mój". Ołtarz i konfesjonał to rzeczywiście miejsca, z którymi najbardziej kojarzymy kapłana. Kapłan jest tym, który jak mówił św. Jan Vianey wskazuje nam drogę do nieba.

Św. Jan Maria Vianey podkreśla: „Gdyby nie było sakramentu kapłaństwa, nie mielibyśmy Pana wśród nas. Kto bowiem włożył Go do tabernakulum? Kapłan. Kto przyjął wasze dusze do społeczności Kościoła, kiedyście się narodzili? Kapłan. Kto karmi je, by miały siłę do ziemskiego pielgrzymowania? Kapłan. A kiedy dusza popadnie w grzech śmiertelny, kto ją wskrzesi do życia? Kto przywróci jej spokój sumienia? Tylko kapłan. Nie znajdziecie żadnego dobra, które pochodzi od Boga, żeby za nim nie stał kapłan...

Po Bogu kapłan jest najważniejszy!...Kapłan nie jest jednak kapłanem sam dla siebie. Sam sobie nie może udzielić rozgrzeszenia. Nie może sam sobie udzielić żadnego sakramentu. Kapłan nie żyje dla siebie, żyje dla was".

Członkowie rodziny rozmawiają o roli kapłana w ich życiu.

• Jak rozumiem wyjątkowość posługi biskupa w Kościele?
• W jaki sposób odnoszę się do naszych księży z parafii?
• W jakich sytuacjach kapłan towarzyszy naszej rodzinie?
• Czy pamiętamy o kapłanach, którzy udzielali nam sakramentów św. chrztu i bierzmowania?
• Jak reagujemy na żarty, kpiny i pomówienia w stosunku do osób duchownych?
• Czy wspieramy modlitwą kapłanów, którzy nas spowiadają i umacniają nas Eucharystią?
• Czy modlimy się za kapłanów i nowe powołania do tej służby Bogu?
• Czy odnoszę się z szacunkiem do osób konsekrowanych, jako uczestników posłania i łaski Chrystusa?

Dziecko odczytuje modlitwę za kapłanów: Panie Jezu! Ty jesteś jedynym i wiecznym kapłanem. Apostołom swoim kazałeś, aby na całym świecie głosili Ewangelię, aby rozgrzeszali, aby składając Ofiarę, opowiadali śmierć Twoją; aż przyjdziesz. Dziękuję Ci za naszego kapłana, księdza. Wiem, Panie, jak kochasz swoich kapłanów. Niech on będzie kapłanem według Twojego serca. Niech będzie mądry i święty. A za to, że głosi nam Twoją naukę, że w Twoim imieniu nam przebacza, że rozdaje nam Twoje Ciało, przytul go z miłością. My zaś podtrzymamy w modlitwie jego ręce. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Zapamiętajmy: Sakrament święceń, który „składa się z trzech stopni (...): biskupstwa, prezbiteratu i diakonatu" (KomKKK 325) „jest sakramentem, dzięki któremu posłanie, powierzone przez Chrystusa Apostołom, nadal jest spełniane w Kościele aż do końca czasów" (KomKKK 322). „Sakrament święceń udziela specjalnej łaski Ducha Świętego, która czyni wyświęconego narzędziem Chrystusa i uzdalnia go, by mógł działać w Jego potrójnej funkcji Kapłana, Proroka i Króla, stosownie do stopni tego sakramentu. Sakrament święceń wyciska również niezatarty charakter duchowy i dlatego nie może być powtarzany ani udzielany tylko na pewien czas" (KomKKK 335).

10. Pieśń: „Matko Najświętsza..."

Matko Najświętsza! do Serca Twego,
Mieczem boleści wskroś przeszytego,
Wołamy wszyscy z jękiem, ze łzami:
Ucieczko grzesznych, módl się za nami!

Gdzie my, o Matko, ach, gdzie pójdziemy?
I gdzie ratunku szukać będziemy?
Twojego ludu nie gardź prośbami:
Ucieczko grzesznych, módl się za nami!

Imię, Twe Maryjo, litością słynie,
Tyś nam pociechą w każdej godzinie.
Gdyśmy ściśnięci bólu cierniami:
Ucieczko grzesznych, módl się za nami!

11. Litania Loretańska do Matki Bożej

Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson!
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas!

Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami!
Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami!
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami!
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami!

Święta Maryjo, módl się za nami!
Święta Boża Rodzicielko, módl się za nami!
Święta Panno nad pannami, módl się za nami!

Matko Chrystusowa, módl się za nami!
Matko Kościoła, módl się za nami!
Matko łaski Bożej, módl się za nami!
Matko nieskalana, módl się za nami!
Matko najczystsza, módl się za nami!
Matko dziewicza, módl się za nami!
Matko nienaruszona, módl się za nami!
Matko najmilsza, módl się za nami!
Matko przedziwna, módl się za nami!
Matko dobrej rady, módl się za nami!
Matko Stworzyciela, módl się za nami!
Matko Zbawiciela, módl się za nami!

Panno roztropna, módl się za nami!
Panno czcigodna, módl się za nami!
Panno wsławiona, módl się za nami!
Panno można, módl się za nami!
Panno łaskawa, módl się za nami!
Panno wierna, módl się za nami!

Zwierciadło sprawiedliwości, módl się za nami!
Stolico mądrości, módl się za nami!
Przyczyno naszej radości, módl się za nami!
Przybytku Ducha Świętego, módl się za nami!
Przybytku chwalebny, módl się za nami!
Przybytku sławny pobożności, módl się za nami!
Różo duchowna, módl się za nami!
Wieżo Dawidowa, módl się za nami!
Wieżo z kości słoniowej, módl się za nami!
Domie złoty, módl się za nami!
Arko przymierza, módl się za nami!
Bramo niebieska, módl się za nami!
Gwiazdo zaranna, módl się za nami!
Uzdrowienie chorych, módl się za nami!
Ucieczko grzesznych, módl się za nami!
Pocieszycielko strapionych, módl się za nami!
Wspomożenie wiernych, módl się za nami!

Królowo Aniołów, módl się za nami!
Królowo Patriarchów, módl się za nami!
Królowo Proroków, módl się za nami!
Królowo Apostołów, módl się za nami!
Królowo Męczenników, módl się za nami!
Królowo Wyznawców, módl się za nami!
Królowo Dziewic, módl się za nami!
Królowo wszystkich Świętych, módl się za nami!
Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta, módl się za nami!
Królowo wniebowzięta, módl się za nami!
Królowo różańca świętego, módl się za nami!
Królowo rodziny, módl się za nami!
Królowo pokoju, módl się za nami!
Królowo Polski, módl się za nami!

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

K: Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko.
W: Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się: Panie, nasz Boże, daj nam, sługom swoim, cieszyć się trwałym zdrowiem duszy i ciała, i za wstawiennictwem Najświętszej Maryi, zawsze Dziewicy, uwolnij nas od doczesnych utrapień i obdarz wieczną radością. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Amen.

Antyfona: Pod Twoją obronę uciekamy się, Święta Boża Rodzicielko, naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać, Panno chwalebna i błogosławiona. O Pani nasza, Orędowniczko nasza, Pośredniczko nasza, Pocieszycielko nasza. Z Synem swoim nas pojednaj, Synowi swojemu nas polecaj, swojemu Synowi nas oddawaj.

12. Zawierzenie Rodziny Matce Bożej

Niepokalana Matko Jezusa i Matko moja – Maryjo, Królowo Polski! Biorąc za wzór Świętego Jana Pawła II mówię dziś: cały(a) jestem Twój(a). Twojemu Niepokalanemu Sercu zawierzam całego(ą) siebie, wszystko czym jestem; mój umysł, serce, wolę, ciało, zmysły, emocje, pamięć, zranienia, słabości, moją przeszłość od chwili poczęcia, teraźniejszość i przyszłość, wraz ze śmiercią cielesną – każdy mój krok, czyn, słowo i myśl. Tobie oddaję wszystkie moje prace, modlitwy i cierpienia.
Ty, najlepsza Matko chroń mnie i moich bliskich od Złego. Upraszaj nam łaski potrzebne do przemiany i uzdrowienia. Prowadź po drogach życia i posługuj się nami do budowania Królestwa Twojego Syna Jezusa Chrystusa – jedynego Zbawiciela świata, od którego pochodzi wszelkie dobro, prawda i Zycie. Amen

13. Apel Jasnogórski – w łączności z Jasną Górą (za pośrednictwem Radia Maryja 105,1 FM lub TV Trwam)