041. Modlitwa rozpoczynająca rodzinne spotkanie ewangelizacyjne 

Zgromadzeni na wspólnej modlitwie odmawiają „Pod Twoją obronę...”:

Pod Twoją obronę uciekamy się, święta Boża Rodzicielko,
naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, 
ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać,
Panno chwalebna i błogosławiona. O Pani nasza,
Orędowniczko nasza, Pośredniczko nasza, Pocieszycielko nasza.
Z Synem swoim nas pojednaj, Synowi swojemu nas polecaj,
swojemu Synowi nas oddawaj. Amen.

2. Biblijne ujęcie IV przykazania

Odczytuje Ojciec lub Matka rodziny:

Wersja hebrajska tego przykazania stosuje słówko „kabbed”, które oznacza czcij, szanuj, honoruj. Najczęściej jest ono zarezerwowane Bogu. Przykazanie to podkreśla, że cześć okazywana rodzicom powinna przypominać szacunek, który winniśmy okazać Bogu. Chodzi tu jednak o coś więcej niż tylko szacunek, czy posłuszeństwo. Przykazanie mówi o rodzicach tak jakby byli świętością. Ma to swój związek z ogromnym szacunkiem do życia i jego przekazywania jaki cechuje świat Biblii.

Rodzice są naszymi, pierwszymi po Bogu dobroczyńcami, gdyż przez nich otrzymaliśmy życie i szansę na rozwój. Oczywiście bycie rodzicem to nie tylko obdarowanie życiem. To troska o rozwój dzieci i zabezpieczenie materialne ich egzystencji na miarę swoich możliwości. Dlatego to przykazanie z równie wielką siłą chce mówić do rodziców i przypomnieć im, aby byli godni imienia matki lub ojca.

Przykazanie, zaczynając się od słowa „czcij” uświadamia nam, że rodzice są jakby „wspólnikami Boga”, który za ich pośrednictwem, powołał nas do istnienia i troszczy się o nas dając to co niezbędne do rozwoju.
Możemy zauważyć więc, że godność rodziców nie ma nic wspólnego z ich osobistymi przymiotami, ale wynika z ich miejsca w stwórczym planie Boga. Nie przypadkowo to przykazanie jest umieszczone po trzech
pierwszych, które opisują relację z Bogiem.

Czwarte przykazanie jest jakby łącznikiem pomiędzy częścią dekalogu mówiącą o relacji z Bogiem i częścią regulującą relacje międzyludzkie. Dlatego wobec rodziców i ogólnie osób starszych, bez względu na ich sposób życia i błędy, powinniśmy się odnosić z szacunkiem, nawet wtedy gdy rodzic ze względu na swoje zachowanie na ten szacunek nie zasługuje. Stąd też w Biblii w Księdze Syracha (3,12-14) w odniesieniu do ojca znajdziemy tak mocne słowa: Synu, wspomagaj swego ojca w starości, nie zasmucaj go w jego życiu. A jeśliby nawet rozum stracił, miej wyrozumiałość, nie pogardzaj nim, choć jesteś w pełni sił.

Miłosierdzie względem ojca nie pójdzie w zapomnienie, w miejsce grzechów zamieszka u ciebie. Niezwykle mocno Biblia mówi o bezwzględnym obowiązku poszanowania rodziców i starszych. Do tego stopnia rodzice byli chronieni przez prawo Starego Testamentu, że nawet przekleństwo lub złe słowo wypowiedziane przeciw rodzicom, miały być ukarane śmiercią. 

Szacunek i troska wobec rodziców, to także inwestycja w swoją przyszłość. Przykazanie w wersji biblijnej uzasadnia zachowanie tego przykazania słowami: aby ci się dobrze powodziło na ziemi i abyś dni swe przedłużył. I jest w tym głęboka mądrość wieków. To co dzisiaj dasz swoim rodzicom, w przyszłości sam otrzymasz z powrotem. Jeśli się wstydzisz swoich prostych rodziców, to nie zdziw się, że w przyszłości ktoś się będzie wstydziłciebie.

Jeśli dużo czasu upłynęło od twojej ostatniej wizyty u rodziców, albo od obecności na ich grobach, to nie zdziw się, że sam będziesz długo czekał na upragnionego gościa. Jeśli brakuje szacunku w twoim wyrażaniu się o najbliższych ci osobach, trudno oczekiwać szacunku od innych.

3. Z nauczania św. Jana Pawła II

Odczytuje ojciec rodziny:

Przykazanie IV zobowiązujące człowieka do czci rodziców, ojca i matki, zabezpiecza podstawowe dobro ludzkiej wspólnoty. Rodzina bowiem znajduje się u podstaw wszystkich ludzkich wspólnot, wszystkich społeczności i społeczeństw. Bóg jako Najwyższy Prawodawca daje temu wyraz w Przymierzu synajskim, a Ewangelia potwierdza i pogłębia prawdę moralną Dekalogu o rodzinie...Słowa czwartego przykazania skierowane są do dzieci, do synów i córek. Mówią: „Czcij ojca i matkę”. Z równą siłą jednak odnoszą się do rodziców: „Pamiętaj, abyś prawdziwie zasługiwał na tę cześć”. Bądź godny imienia ojca! Bądź godna imienia matki! (Kielce, 3 czerwca 1991 r. ).

4. Spotkanie z Dekalogiem jest zaproszeniem do spotkania się z miłosierdziem Bożym. Z „Dzienniczka” św. s. Faustyny:

Po przywitaniu zaraz upadliśmy wszyscy na kolana, by złożyć Bogu dziękczynienie za łaskę, że mogliśmy się jeszcze raz w życiu wszyscy zobaczyć (Dz 397). Kiedy widziałam, jak ojciec się modli, zawstydziłam się
tak bardzo, że ja po tylu latach w zakonie nie umiałabym się tak szczerze i gorąco modlić, to też nieustannie składałam Bogu dzięki za takich rodziców (Dz 398).

5. Pieśń: „Liczę na Ciebie Ojcze” (s. 59)

6. Pismo Święte o IV przykazaniu

W Księdze Wyjścia czytamy: Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie (Wj 20, 12).

7. Katecheza

Ojciec lub Matka wprowadza w dyskusję

W relacjach rodzinnych, jeśli Bóg jest na pierwszym miejscu to wszystko jest na właściwym miejscu. Jeśli zaczynają się psuć relacje między rodzicami a dziećmi, na jakimkolwiek etapie życia, to trzeba zapytać się czy Bóg w życiu tych osób, w tej rodzinie jest nadal na pierwszym miejscu? Czy On jest najwyższą wartością, kiedy myślimy o układaniu relacji? Trzeba nam zauważyć, że to On jest Panem i Bogiem naszego życia, to On nas obdarowuje.

Wszelkie problemy w życiu rodzinnym, które się zaczynają w relacjach między rodzicami a dziećmi, dziećmi a rodzicami zaczynają się od tego, że Bóg zaczyna tracić pierwsze miejsce, albo w tej rodzinie, albo
u poszczególnych osób. Tylko postawienie Boga na pierwszym miejscu gwarantuje pokój w relacjach. To nie znaczy, że nie będzie trudności, to nie znaczy, że nie będzie trudnych relacji między ojcem, córką, synem, matką, nawet później między teściami, zięciem...

Ale jeśli Bóg będzie na pierwszym miejscu to nawet w tych trudnościach będzie pokój, będzie możliwość dialogu, rozwiązania problemów. Aby lepiej zrozumieć dar życia Rozważając to przykazanie, warto skupić się także na wdzięczności za dar życia. Ta wdzięczność za dar życia wobec Boga i rodziców musi być w naszym sercu pielęgnowana, bez względu na okoliczności życia, nawet bez względu na nasze poczęcie. Bez względu na nasze dorastanie, nasze dzieciństwo, które mogło być bardziej, czy mniej szczęśliwe.

Bez względu nawet na krzywdy, których mogliśmy doznać, ze względu na słabości naszych rodziców. W sercu musimy pielęgnować tę wdzięczność za dar życia. W księdze Jeremiasza Bóg mówi: „zanim począłeś się w łonie matki znałem cię...” Bóg mówi, że bez względu na twoją historię, życia „Ja cię dużo wcześniej zaplanowałem.” Jeśli Bóg jest na pierwszym miejscu, to rodzice są wdzięczni za dar jakim są dzieci. Bez względu na to, czy są grzeczne, czy nie.

Bez względu na to, czy są szczęśliwe, jak życie się im poukładało. Bez względu na to wszystko, jeśli Bóg na pierwszym miejscu, to rodzice mają w sercu wdzięczność za dar dzieci. Ile jest dramatycznych sytuacji w rodzinach, kiedy mama czy tata mówią straszne słowa: np. Bóg mnie pokarał, że ciebie urodziłam. W takich sytuacjach słowo ma wielką moc. Ile jest dramatów, kiedy dorastający ludzie stwierdzają, że od swojego ojca nigdy nie usłyszeli chociaż jednego dobrego słowa. To jest ewidentny znak braku Boga na pierwszym miejscu.

Jeśli Bóg na pierwszym miejscu to rodzice są świadomi, że dzieci w pierwszej kolejności należą do Boga, to jest Jego własność. Dobrą Nowiną dla nas wszystkich jest to, że Bóg nas wcześniej zaplanował, że nas chce i stąd w naszym sercu jest obecna wdzięczność. Dzięki naszym rodzicom Bóg mógł zrealizować swoje marzenie, żebyśmy przyszli na świat.

Jeśli dzieci mają Boga na pierwszym miejscu, to także są wdzięczne za dar życia. Niezależnie od swojego wieku, niezależnie od tego, czy rodzice żyją, czy już nie żyją. Będziemy również brali odpowiedzialność za swoje życie, za wolność w wyborze powołania. Jeśli mamy Boga na pierwszym miejscu, to będziemy mieli też świadomość, że potrzebujemy usamodzielnienia, że nie możemy u rodziców być na garnuszku do końca życia.

Jeśli Bóg na pierwszym miejscu, to będzie szacunek i miłość dzieci do rodziców do końca ich życia. Jeśli z waszej strony nie ma szacunku do waszych rodziców i na to patrzą wasze dzieci, to możecie być pewni, że i one tak samo będą się z wami obchodziły. Bo lata szybko biegną. Bardzo dobrze ukazuje to sztuka teatralna pt. „Drewniany talerz” Edmunda Morrisa (1968). Warto w ramach refleksji obejrzeć. Aby odkrywać wolę Bożą Jeśli Bóg jest na pierwszym miejscu, to także będziemy przejawiali szacunek dla woli Pana Boga, którą ma względem dzieci.

Jeśli Bóg na pierwszym miejscu to brak jest jakiegoś ingerowania w powołanie dziecka w życie: zakonne, kapłańskie czy rodzinne. Ingerencja niejednokrotnie prowadzi do rozpadu. Brak zdystansowania rodziców wobec powołania syna, czy córki prowadzi do tego, że dzieci nie odnajdują swego powołania. Prowadzący dopowiada Z IV przykazania wynika także duchowe, wzajemne towarzyszenie, modlitwa za siebie nawzajem. Potrzeba tej nieustannej duchowej łączności między rodzicami i dziećmi bez względu na to ile mają lat, bez względu na to jak potoczyły się koleje życia.

Szczególnie wtedy, kiedy dzieci odeszły od Kościoła, od sakramentów, żyją gdzieś z daleka od domu. Módlcie się za swoje dzieci do końca życia, to jest wasz wielki obowiązek. Obowiązek, który może uratować życie waszych dzieci. Bo wasza codzienna modlitwa za wasze dzieci, stanowi taki płaszcz ochronny, jaki roztaczacie codziennie nad waszymi dziećmi bez względu na to gdzie żyją i ile mają lat. Teściowie niech się modlą za zięciów, czy synowe, jak za własne dzieci – nieustannie. 

Rozmowa o innych aspektach IV przykazania Bożego Nie jest tajemnicą, że w naszych czasach więzy rodzinne się osłabiają. Coraz więcej jest napięć i szarpaniny w rodzinach, coraz więcej złych słów i postawy żądań ze strony dzieci, ale również zanik poczucia obowiązków wychowawczych rodziców wobec dzieci. Wielu rodziców chce swoją rolę wychowawczą oddać szkole i państwu, a przez to mieć „kłopot” z głowy.

Dzieci również, ucząc się tylko o prawach jakie mają, zresztą bardzo słusznych, zamykają się na wiedzę o obowiązkach. Dzieje się tak tym bardziej, że prawo państwowe i wzorce postaw prezentowane w mediach, zbyt często proponują nie szacunek i wdzięczność wobec starszych, ale bunt i lekceważenie. Na etapie bycia małym dzieckiem, czymś naturalnym jest wdrapywanie się na kolana rodziców, dopraszanie się czułości czy bajki. Rodzice, nawet ci najtwardsi, uśmiechają się z dumą na widok kolejnego rysunku ich pociech.

Z upływem czasu wszystko się zmienia. Odszedł już prawie na zawsze do historii widok dorosłego dziecka, które z szacunkiem całowało dłonie rodziców. Wynaleziono domy starców, domy seniora czy hospicja,
aby ułatwić przeżywanie starości. Jest cały szereg instytucji, które mogą pomóc starzejącym się ludziom. Nie da się jednak ukryć, że nic nie zastąpi zwykłej fizycznej obecności, dobrego słowa, czy pomocy materialnej ze strony dzieci. Jednym z największych cierpień naszego społeczeństwa jest samotność.

Prowadzący spotkanie odczytuje pytania i zachęca do rozmowy:

  • Co pomaga, a co przeszkadza w budowaniu naszych relacji rodzinnych?
  • W jaki sposób troszczę się o rodziców, bliskich podczas ich choroby, cierpienia?
  • Jak często modlę się za rodziców w czasie ich życia i po śmierci? Czy odwiedzam groby rodziców i zamawiam Msze święte w ich intencji?
  • Jak odnoszę się do decyzji rodziców o gospodarowaniu ich majątkiem – szacunek wobec ich ostatniej woli?

Zapamiętajmy: Dzieci są zobowiązane wobec swoich rodziców do szacunku, wdzięczności, właściwego posłuszeństwa i pomocy. Szacunek synowski sprzyja harmonii całego życia rodzinnego (KK 2252). Rodzice pierwsi są odpowiedzialni za wychowanie swoich dzieci do wiary, modlitwy i wszystkich cnót. W miarę swoich możliwości mają oni obowiązek zaradzać potrzebom materialnym i duchowym swoich dzieci (KK 2251).

11. Litania do Bożego Miłosierdzia z Dzienniczka św. s. Faustyny (s. 61)

12. Zawierzenie Rodziny Miłosierdziu Bożemu (s. 63)

13. Apel Jasnogórski (s. 61) – w łączności z Jasną Górą (za pośrednictwem Radia Maryja 105,1 FM lub TV Trwam).

2020 rodzina zjednoczona na modlitwie 2019 rodzina zjednoczona na modlitwie 2018 rodzina zjednoczona na modlitwie 2017 rodzina zjednoczona na modlitwie 2016 rodzina zjednoczona na modlitwie

Wizyt:

DziśDziś118
TydzieńTydzień918
OgółemOgółem872616